Eerst de geldigheid van gerapporteerde problemen bepalen, dan pas (besluiten tot) revalideren? Hoe validiteitstaken in te zetten binnen een revalidatiesetting.

Jeroen Roor

Cognitieve tests worden in de revalidatie ingezet om te ontdekken of iemand bijvoorbeeld een geheugenstoornis, taalstoornis, of concentratiestoornis heeft, dikwijls door een medische oorzaak zoals een CVA, de ziekte van Parkinson, of traumatisch hersenletsel. Bij dit soort onderzoek wordt gemeten hoe een patiënt in cognitief opzicht presteert. Diverse bekende stoorfactoren kunnen deze testprestaties echter negatief beïnvloeden, zoals begripsproblemen t.g.v. een lage pre-morbide intelligentie, en visus- of gehoor problemen. Maar ook onvoldoende inzet (i.e., "onderpresteren") kan een testresultaat negatief beïnvloeden. Ook hier geldt: zijn de testresultaten niet representatief voor de daadwerkelijke cognitieve vermogens of klachten/beperkingen van de patiënt, dan kan dit leiden tot onjuiste diagnoses en behandelindicaties. Tijdens de workshop zal een korte inleiding worden geven over het thema symptoom- en prestatievaliditeit, waarbij praktische handvatten worden besproken hoe met deze stoorfactor om te gaan in de dagelijkse (revalidatie)praktijk. 

 

CVA: De angst voor herhaling

Prof. dr. Rudolf Ponds

Het doormaken van een CVA is in veel opzichten een zeer ingrijpende gebeurtenis. Voor iemand die dit meemaakt staat in een paar tellen het leven volledig op zijn kop. Na het eerste herstel komt bij vrijwel iedereen de vraag op of dit nu nog een keer kan gebeuren en mogelijk met nog meer gevolgen. En in het verlengde daarvan gaan mensen letten op alles wat ze voelen, elke lichamelijke sensatie kan leiden tot de vrees dat er weer een CVA aankomt. In de eerste maanden is dit ook niet zo vreemd en kan dit gezien worden als een normale reactie op een abnormale gebeurtenis. In de loop der tijd neemt bij de meeste CVA patiënten de angst voor herhaling vanzelf af. Maar wat als dat niet gebeurt en de angst even heftig blijft of zelfs toeneemt. Wanneer wordt de angst pathologisch en wat kun je als hulpverlener dan doen. Zijn er specifieke behandelingen voor disproportionele angst voor een recidief CVA? Deze en andere vragen komen aan bod in deze workshop. 

 

Breinlijn 2020: wegwijs in hersenletselland

Michel Schoonenberg 

Breinlijn wordt dé landelijke toegangspoort voor cliënten, naasten en professionals met een vraag over hersenletsel. Een vraag kan per telefoon, e-mail of contactformulier op de nieuwe website worden gesteld en doorgeleid naar het betreffende regionale hersenletselteam. Limburg is een van de eerste regio’s in Nederland waar de Breinlijn dit jaar van start zal gaan. Het vertrouwde Hersenletselteam Limburg in een nieuw jasje! Nog steeds een onafhankelijk advies van hersenletseldeskundigen uit de regio, maar nu beter bereikbaar en makkelijker vindbaar. In deze workshop maakt u kennis met Breinlijn. U ontdekt waarom Breinlijn nodig is, hoe Breinlijn Limburgers wegwijs maakt in hersenletselland en waarom Breinlijn u nodig heeft.

 

Closing the gap: sluiten psychologische uitkomstmaten aan bij de belangrijkste resultaten van een revalidatiebehandeling volgens de cliënt?

Anne-Fleur Domensino & Daan Verberne

Het ‘Closing the gap’ project is een samenwerking van het EHL met het Oliver Zangwill Centre (OZC) in Ely (UK) waarin we de belangrijkste uitkomsten na intensieve neurorevalidatie in kaart willen brengen vanuit het cliëntenperspectief. Wat zijn volgens cliënten zelf nou de belangrijkste uitkomsten van het programma? En komen deze overeen met de vragenlijsten die standaard worden afgenomen? Vorig jaar heeft George Hunt al een inkijkje gegeven in zijn persoonlijke ervaringen met het OZC. Middels focusgroepen hebben we de ervaringen van meer cliënten samengebracht. In deze workshop gaan we in op de uitvoering van het project en delen we graag onze eerste resultaten. Ook gaan we met u in gesprek over het meten van de uitkomsten van behandeling in het algemeen.

 

Kun je inzicht behandelen, dan?

Arno Prinsen

Het is een veelvoorkomend probleem in de interactie met cliënten met hersenletsel: geen of beperkt inzicht in de gevolgen van het hersenletsel. Beperkt ziekte-inzicht komt bij het merendeel van de hersenletselcliënten voor. In deze workshop wordt een instrument gepresenteerd waarmee je een inschatting kunt maken van de mate van ziekte-inzicht van een cliënt. Dit instrument heet de SADL-3. Daarnaast krijg je handvatten voor hoe je om kunt gaan met cliënten bij wie het inzicht is verminderd om zo het ziekte-inzicht bij de cliënt te vergroten. Tot slot wordt er ingegaan op de obstakels die je tegen kunt komen wanneer je deze methodiek in de praktijk gaat toepassen.