Ik ben Kars en al mijn hele leven bezig met sport. Ik heb de ALO gedaan omdat ik graag sporters fysiek wilde opleiden. Daarna ben ik sportpsychologie gaan studeren omdat ik wist hoe belangrijk het mentale deel van sport is en mijn sporters daarin ook wilde kunnen begeleiden. Ik ben nu (W)eet-trainer, judotrainer en zelfstandig sportpsycholoog.

https://youtu.be/XkfCZhOso1Q

In verschillende sporten probeerde ik als jonge sporter altijd beste de versie van mijzelf te zijn. In mijn tienerjaren deed ik dit vooral op de judomat.

Met judo kon ik altijd lekker knokken en strijden om die perfecte worp te kunnen maken en tegenstanders te controleren. Het was daarom belangrijk sterker te zijn dan je tegenstander. In judo leeft de overtuiging dat je dit vooral kan bereiken als je natuurlijke gewicht ver boven je gewichtsklasse uitkomt. Als groeiende tiener kreeg ik aan het begin van het seizoen te horen dat ik in een bepaalde gewichtsklasse moest zitten, en zelfs toen ik ging groeien, probeerde ik hierin te blijven.

Ik wist niks van afvallen. Dus ik dronk water en at droog brood tot ik mijn gewicht haalde en ging dan judoën. Na het toernooi was ik niet de enige die snel weer iets lekkers wilde eten. We stonden in rijen voor de Macdonalds te wachten om “eindelijk weer lekker te eten” zoals ik toen dacht. Daarnaast pakte ik rond Pasen of sinterklaas en kerst (als ik moest afvallen) elke dag een handje paaseitjes of andere suikerrijke snoepjes uit de pot en deed deze in een la op mijn slaapkamer. Na het toernooi was dat de enige plek waar ik wilde zijn. Ik ging dan lekker de apart gehouden snoepjes opeten en was de avond na de wedstrijd gelijk 2 kilo zwaarder. Een maand later begon dit alles weer opnieuw.

Inmiddels weet ik wel beter hoe ik mijn gewicht moet reguleren en weet ik wat mijn lichaam nodig heeft om goed te kunnen presteren.

Ik werd er voor het eerst echt bewust van toen ik vlak na de zomer van 2012 70 kilo woog en moest kiezen welk gewicht ik nam voor het Noord-Hollands kampioenschap. De eerste keer koos ik voor de gewichtsklasse tot 66 kg en haalde ik met veel pijn en moeite net het podium net en mocht naar het NKT. Het jaar erop had ik weer hetzelfde probleem; toen koos ik voor de klasse 73kg waar heel veel judoka’s in streden en nu haalde ik met veel meer energie dezelfde bronzen plak.

Ik weet nu wat een sporter nodig heeft om goed te kunnen presteren en help jou graag bij gezonde topprestaties.

Ayonne van Oort is sport- en prestatiepsycholoog, afgestudeerd psycholoog in de klinische richting en ervaringsdeskundige op het gebied van eetstoornissen. Na het afronden van haar twee masters is zij momenteel werkzaam als psycholoog in de verslavingszorg. Daarbij is ze actief als trainer binnen het (W)eet wat je doet team. Dit is een trainerscollectief dat trainingen geeft over hoe (top)sporters op een gezonde manier het maximale uit zichzelf kunnen halen. Om op deze manier eetproblematiek te helpen voorkomen, voordat het misgaat. Door haar eigen ervaring met een eetstoornis in het verleden, een project dat haar aan het hart gaat. 

https://youtu.be/gHGAamwLfmo

Als kind heb ik met veel plezier verschillende sporten beoefend en ben ik mij uiteindelijk gaan toewijden aan atletiek. Hoe ouder ik werd hoe bewuster ik mij werd van mijn lichaam en het lichaam van de mede-atleten om mij heen. Tijdens wedstrijden liepen we in strakke broekjes en korte topjes waardoor niks verborgen bleef. Ik heb van nature brede schouders, kreeg vrouwelijke vormen en kwam in mijn puberteit ietsjes aan. De labels ‘dun’ en ‘strak’ waren dus niet op mij te plakken en hier heb ik lang mee geworsteld.

Mede door onhandige opmerkingen van mijn coach en dunnere leeftijdsgenootjes in mijn team begon ik steeds meer de aandacht te leggen op mijn lichaam. Ik begon zelf op mijn voeding te letten vanuit wat ik dacht dat gezond was en later zelfs onder begeleiding van een diëtiste. Op een veel te vroege leeftijd was ik met getalletjes, calorieën en mijn gewicht bezig. Aangezien ik perfectionistisch ben aangelegd werd dit voor mij een obsessie en zo verviel ik een aantal jaren in streng lijngedrag en eetbuien. Dit wisselde elkaar constant af waardoor ik niet lekker in mijn vel zat, geen energie had, niet meer kon genieten en zelfs mijn stemming verslechterde. Alles draaide om (niet) eten, mijn gewicht en lichaam. Ik verloor het plezier in de sport en in veel andere activiteiten die leuk hoorde te zijn op zo’n jonge leeftijd.

Na een lange periode van worstelingen en hulp ben ik nu op een punt waarop ik mijn lichaam accepteer zoals het is en weer kan genieten van het leven. Atletiek heb ik laten varen, maar ik beoefen nu andere sporten zoals yoga, crosstraining en boksen. Ik doe nu aan sport voor mijn plezier, omdat het me energie geeft en niet meer om mijn lichaam te willen veranderen

Vanuit mijn eigen ervaring en kennis wil ik dolgraag een ander helpen om deze destructieve cirkels te voorkomen en verbreken. Als ervaringsdeskundige en psycholoog in wording train ik sporters over hoe ze gezond en gelukkig kunnen presteren.